کارایی سمپاش مجهز به نازل‌های میکرونر (CDA) در کنترل شیمیایی پوره‌های سن گندم

حدود 50 سالی است که برای کنترل سن گندم از حشره‌کش‌ها استفاده می‌شود و متداول‌ترین روش کنترل شیمیایی محلول پاشی مزارع گندم می‌باشد. بیش از 75% از سطح مبارزه شیمیایی به صورت سمپاشی زمینی و 25% آن هوایی می‌باشد. سمپاش‌های لانس‌دار رایج‌ترین سمپاش‌های زمینی مورد استفاده در کنترل سن گندم می‌باشند. بالا بودن هزینه‌های کارگری، تهیه آب برای محلول پاشی و آلودگی‌های زیست محیطی از معایب این نوع سمپاش‌ها است. برای ارزیابی کارایی سمپاش‌های زمینی، آزمایشی با سمپاش مجهز به نازل میکرونر (CDA) و سمپاش رایج لانس‌دار انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 4 تکرار و 5 تیمار انجام شد که سه تیمار آن مربوط به سمپاش میکرونر با مقادیر 1، 75/0، 5/0 لیتر در هکتار از امولسیون تجارتی فنیترتیون 50% و دیگری مربوط به سمپاش لانس‌دار با 3/1 لیتر در هکتار بود. برای هر یک از مراحل رشدی پورگی (سن دوم، چهارم و پنجم) یک طرح آزمایشی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تنها تیمار مربوط به سمپاش میکرونر (5/0 لیتر در هکتار) با 9/1±9/85 درصد تلفات روی پوره سن گندم، کارایی کمتری نسبت به سایر تیمارها داشت. اما بقیه تیمارهای میکرونر در مقایسه با تیمارهای لانس‌دار از لحاظ کارایی مشابه بودند (32/95%-43/93). در سمپاشی با میکرونر احتمال آلودگی کاربر در مقایسه با سمپاشی لانس‌دار کمتر و مقدار محلول مصرفی برای‌ یک هکتار 5±25 لیتر بوده در حالیکه در سمپاش لانس‌دار20±250 لیتر در هکتار بود. همچنین در سمپاش‌های میکرونر میزان فرونشست محلول سم در ساقه و برگ‌های نزدیک به سنبله بیشتر از سمپاش لانس‌‌‌دار بود. بنابراین سمپاش‌های میکرونر (CDA) به دلیل سبک بودن، پاشش دقیق و یکنواخت بودن قطرات سمپاشی نسبت به سمپاش‌های لانس‌دار بهتر و مؤثرتر ارزیابی شد